“เสธ. วีร์” ชีวิตที่ไม่ยอมแพ้ เสียชีวิตแล้ว

นับเป็นอีกหนึ่งความสูญเสียที่ใหญ่มากจริงๆ เมื่อทางเพจ เสธ. วีร์ ชีวิตที่ไม่ยอมแพ้ ได้แจ้งข่าวว่า เสธ. วีร์ นักพูดสร้างแรงบันดาลใจ เจ้าของเพจได้เสียชีวิตแล้ว ในวัย 53 ปี ซึ่งทางเพจได้ระบุรายละเอียดว่า “เสธ.วีร์ ตอนนี้นอนหลับสบายแล้วนะ จากไปด้วยอาการสงบที่ รพ. ช่วงตี 2 / RIP. by Admin” สำหรับกำหนดการจะแจ้งให้ทราบอีกครั้ง

โดยเมื่อปี 2561 หรือ ปี 2018 เสธ.วีร์ ได้ระบุอาการป่วยของตนเองว่า “ผม พันเอก วีร์ โรจนวงศ์ เกิด 29 มีนาคม 2514 ชื่อเล่น กี้ เป็นคน กรุงเทพ เมื่อตอนเด็กๆ ชีวิตผมก็มีความสุข มีครอบครัวที่อบอุ่น เรียนจบจาก โรงเรียนสาธิตแห่งมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ม.6 รุ่นที่ 13 ปี 2531 และเป็นประธานนักเรียน เป็นนักเรียนเตรียมทหาร รุ่นที่ 29 และนักเรียนนายร้อย จ.ป.ร.รุ่นที่ 40

สำเร็จการศึกษาได้ยศ ร้อยตรีเลือกรับราชการ ปี2536 ในเหล่าทหารสื่อสาร การศึกษานอกกองทัพ  ปริญญา มหาบัญทิต สารสนเทศ คอมพิวเตอร์ จาก มหาวิทยาลัยอัสสัมชัญ การเดินทางไปต่างประเทศ เรียนหลักสูตรชั้นนายพัน สหรัฐอเมริกา (Officer Advance Course)  Fort Gordon Atlanta Georgia  USA 2538-2539 ระยะเวลา 8 เดือน

นายทหารรักษาสันติภาพ สหประชาชาติ ประเทศ ติมอร์ ตะวันออก UNMO 2547-2548 ระยะเวลา 6 เดือน เป็นล่าม อังกฤษ – ไทย ชุด ซ่อม อาวุธ ที่เมือง ชือเจียจวง สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนจีน 3 เดือน 2548-2549 แล้วกลับมาทำงานในเรื่องการส่งกำลังบำรุงสายสื่อสารเกือบสิบปี 2548-2558

ปัจจุบัน (2018) รับราชการทหาร อยู่ในตำแหน่ง ประจำกรมการทหารสื่อสาร ช่วยราชการกองส่งกำลังบำรุง กรมการทหารสื่อสาร อัตรา พันเอก กองทัพบก ปัจจุบันผมอายุ 47 ปี (2018) ผมมีพี่ชาย1 คน รับราชการทหารเหมือนกัน อยู่ที่ กองทัพไทย ผมรับราชการในเหล่าทหารสื่อสาร และเจริญก้าวหน้า มาตามลำดับ

จนกระทั่งมีผู้คนทักว่าเดินเซๆ เป็นเพราะว่าประสบอุบัติเหตุหรือเปล่า? ผมก็ไปตรวจกับ นพ.รุ่งโรจน์ ทิพยศิริ ผลการวินิจฉัยเบื้องต้นคาดว่าผมเป็นโรค SCA3 และได้รับคำแนะนำให้เป็นคนไข้ของ พันโท แพทย์หญิง พาสิริ สิทธินามสุวรรณ แล้วทำการเจาะเลือดส่งตรวจที่ แลป ศิริราช ผลออกมาว่าผมเป็น โรคSCA3 (Spino Cellibera Ataxia  Type 3)

เมื่อทราบว่าเป็นอะไรผมก็ได้กลับไปพบ นพ.รุ่งโรจน์ อีกครั้งพร้อมผลแลป  หมอบอกว่าโรคคุณนี่เป็นแล้วจะไม่หายนะ มีแต่ทรงกับทรุด หากดูแลตัวเองดีก็จะทรงๆ แต่ถ้าไม่ดูแลตัวเองเลยก็จะทรุด ผมเป็นโรคสูญเสียการทรงตัว อาการของโรคคือการเดินไม่ดี การเคลื่อนไหวลำบาก การยืนก็ต้องมีการจับ การกลืนจะยากเพราะว่าจะสำลักอยู่บ่อยๆ รวมถึงการพูดด้วย แต่เมื่อนั่งแล้วก็จะไม่มีปัญหาอะไร

โรคนี้เป็นโรคทางกรรมพันธุ์ โอกาสที่จะเกิดโรคนี้จะคิดเป็น 50% ทุกการเกิดจะส่งต่อจากรุ่นสู่รุ่น จากรุ่นปู่มีพี่น้อง 6 คน เป็นโรค 3 คน สู่รุ่นพ่อมี 4 คน พี่น้องเป็นโรคนี้ 2 คน และ สู่รุ่นผมมี 2 คน ผมเป็นโรคนี้แต่พี่ชายของผมไม่เป็น คุณปู่เป็น โรคนี้ตอนอายุ 65 ปี คุณพ่อเป็นโรคนี้ อายุ 60 ปี ส่วนผมมีอาการตอนอายุ 42 ปี

ตอนนี้ผมก็มีความยากลำบากในการเคลื่อนที่ โดยคิดเสมอว่า ผมเลือกที่จะอยู่อย่างมีความสุขแม้ว่ามันจะไม่สบาย การเลือก ทำให้ผมเลือกที่จะเป็นโรคที่ไม่สะดวกสบาย ได้อย่างมีความสุขได้ครับ เพจนี้สร้างขึ้นเพื่อรวบรวมข้อมูล แนวทางการรักษา การดูแลตัวเอง และเป็นกำลังใจให้กับผมและเป็นแรงบันดาลใจให้ทุกคนที่เจ็บป่วยไม่ว่าด้วยโรคอะไรก็ตาม

เพราะผมเชื่อในการใช้ชีวิตที่มีชีวิตชีวา และสิ่งต่างๆที่เข้ามาในชีวิตเป็นเพียงเงื่อนไขไม่ใช่ข้อจำกัดครับ”